AKTUALNOŚCIFELIETONYRAJDYWRC

Podsumowanie dziesięciolecia – Rajdowe Mistrzostwa Świata cz.2

Podsumowanie dziesięciolecia – Rajdowe Mistrzostwa Świata cz.2

Serdecznie witam w drugiej części podsumowania dziesięciolecia w Rajdowych Mistrzostwach Świata. W pierwszej części (którą znajdziecie tutaj: KLIK!) omówiliśmy sobie lata 2010-2014. Pora zabrać się za pozostałe sezony, a ja ze swojej strony serdecznie zapraszam do lektury!

Sezon 2015

Sezon 2015 nie był obfity w zmiany zarówno w kwestii przepisów, jak i kalendarza. Ze strony przepisów dodano m.in. nową punktację producentów w WRC2 i WRC3 (punkty zdobywała tylko najwyżej sklasyfikowana załoga), która miała wyrównać szanse dla zespołów wystawiających jedynie jeden samochód na dany rajd. Z pomniejszych zmian: brak przystąpienia do oesu równa się teraz karze czasowej wynoszącej siedem minut, zespoły nie mogły już podawać informacji o międzyczasach zawodnikom w trakcie oesu, ujednolicono kolejność startu załóg na poszczególnych etapach, a także we współpracy z ERC wprowadzono nowy puchar: FIA R-GT Cup.

Volkswagen Motorsport/Red Bull Content Pool

Ze strony zmian kalendarzowych: w trakcie sezonu FFSA przeniosła bazę Rajdu Francji (który odbywał się do tej pory w Alzacji) na Korsykę. Z pomniejszych zmian kolejnością zamieniły się Rajdy Portugalii (przy okazji ten rajd przeniósł się z Algavre do Matosinhos) i Argentyny, a Rajd Monte Carlo doczekał się wprowadzenia systemu Rally2, co umożliwiło załogom powrócić do rywalizacji w razie wycofania w dniu poprzednim.

Bardzo szybko dowiedzieliśmy się kto będzie dominatorem tego sezonu. Pierwsze trzy rundy sezonu (Monte Carlo, Szwecja i Meksyk) padły łupem Sébastiena Ogiera, który w całym sezonie 2015 wygrał jeszcze dodatkowo pięć rajdów (Sardynia, Polska, Niemcy, Australia i Wielka Brytania). Trzy zwycięstwa w tym sezonie odniósł Jari-Matti Latvala (Portugalia, Finlandia i Korsyka). Ostatnie dwa rajdy padły łupem Krisa Meeke’a (Rajd Argentyny) i Andreasa Mikkelsena (Rajd Katalonii).

Ostatecznie na koniec roku 2015, po swoje trzecie Mistrzostwo Świata z rzędu sięgnęli Sébastien Ogier i zespół Volkswagena. W klasyfikacji kierowców drugim miejscem zadowolić musiał się Jari-Matti Latvala ze stratą 80 punktów do Ogiera. Trzecim kierowcą świata sezonu 2015 został Andreas Mikkelsen, który przez większość sezonu realnie walczył nawet o tytuł Wicemistrza Świata. W klasyfikacji konstruktorów nie ma nawet nad czym się rozwodzić. Dominacja Volkswagena trwa w najlepsze, ponad 180 punktów przewagi nad drugim Citroënem. Bardzo blisko francuskiego zespołu zakończył trzeci w tamtym sezonie Hyundai, dla którego ten sezon był wielkim krokiem naprzód.

World/Red Bull Content Pool

W 2015 roku na trasach Mistrzostw Świata mogliśmy oglądać Roberta Kubicę, który za kierownicą swojego Forda Fiesty RS WRC wystartował w większości rozegranych rund. Krakowianin punktował w tym sezonie trzykrotnie (w Portugalii, Polsce i Wielkiej Brytanii), co ostatecznie dało mu dwunaste miejsce w klasyfikacji generalnej z dorobkiem 11 punktów. Przy okazji Polak wygrał też 9 odcinków (z czego aż 4 na Monte) . Michał Sołowow klasycznie wystartował w Rajdzie Szwecji w identycznym samochodzie, co Kubica.

W klasyfikacji WRC-2 wystartowali: Jarosław Kołtun i Ireneusz Pleskot (24 punkty, 16 miejsce w klasyfikacji generalnej), Krzysztof Hołowczyc i Łukasz Kurzeja (1 punkt zdobyty w Rajdzie Polski), Hubert Ptaszek i Kamil Kozdroń, Radosław Raczkowski i Szymon Gospodarczyk oraz Zbigniew Staniszewski i Bartłomiej Boba.

Sezon 2016

Sezon 2016 był bardzo pechowy dla organizatorów, lecz najpierw zajmijmy się zmianami w kalendarzu. W kalendarzu znalazło się aż 14 rajdów, a to za sprawą powrotu Rajdu Chin po 17 latach nieobecności. Rajd Australii został teraz ostatnią rundą sezonu, a trasa Rajdu Korsyki została całkowicie zmieniona poprzez przeniesienie bazy rajdu do Bastii. Niestety wielkie nadzieje wiązane z tym kalendarzem, okazały się jeszcze większą katastrofą. Najpierw skrócono trasę Rajdu Szwecji z powodu braku śniegu, później odwołano rundę w Chinach z powodu powodzi, a na sam koniec sezonu skrócono również Rajd Australii.

Byliśmy też światkami premiery nowej rajdówki. Hyundai wymienił wysłużony model i20 WRC, na odświeżoną wersję z podtytułem „NG”. Mimo początkowych narzekań na niestabilność konstrukcji, nowe dzieło zespołu z Alzenau szybko zaczęło osiągać sukcesy.

Jaanus Ree/Red Bull Content Pool

Rok 2016 to kolejny przykład na to, jak wielką dominację poszczególnych kierowców oglądaliśmy w ostatnim dziesięcioleciu. Sześć wygranych rajdów (Monte Carlo, Szwecja, Niemcy, Korsyka, Katalonia i Wielka Brytania) w wykonaniu Sébastiena Ogiera przyniosła francuskiemu kierowcy czwarty tytuł mistrzowski z rzędu. Thierry Neuville wygrał jedynie na Sardynii, lecz solidna jazda w innych rundach pozwoliła Belgowi zdobyć tytuł wicemistrza. Trzeci kierowca tego sezonu Andreas Mikkelsen, triumfował w Polsce i Australii. Pozostałe rundy padły łupem: Haydena Paddona (Argentyna), Jari-Matti Latvali (Meksyk) i Krisa Meeke’a (Portugalia i Finlandia).

Sezon ten był pięknym zakończeniem dominacji ekipy Volkswagena z Sébastienem Ogierem na czele. Cztery lata, które przyniosły w sumie aż 8 tytułów mistrzowskich. Ostatni sezon tej ekipy w WRC przyniósł niemal ponad sto punktów przewagi w klasyfikacji kierowców nad drugim kierowcą i 65 w klasyfikacji producentów. Świetny sezon zaliczył również drugi w klasyfikacji producentów Hyundai, który po ogłoszeniu odejścia mistrzowskiej ekipy typowany był do pozycji czołowego zespołu w sezonie 2017. Mimo, że Citroen oficjalnie nie stratował w tamtym sezonie to wszystkie modele DS3 WRC, przejął PH-Sport, który współpracując z Abu Dhabi Racing wystawiał Krisa Meeka i Stephana Lefebvre w wybranych rundach.

Jaanus Ree/Red Bull Content Pool

W roku 2016 jedynie w jednym rajdzie mieliśmy okazję oglądać Polaków za sterami samochodu klasy WRC, a byli to Robert Kubica i Maciej Szczepaniak w Rajdzie Monte Carlo. W WRC-2 bardzo udany sezon zaliczył Hubert Ptaszek, który wystartował z Kamilem Kozdroniem i Maciejem Szczepaniakiem, a cały sezon zakończył na ósmej lokacie (siódmej jeśli zliczymy punkty zdobyte w obu zespołach). W tej kategorii oglądaliśmy również Jarosława Kołtuna i Ireneusza Pleskota, Michała Sołowowa i Macieja Barana oraz Kajetana Kajetanowicza i Jarosława Barana. W WRC-3 wystartowali Tomasz Gryc i Michał Kuśnierz oraz Łukasz Pieniążek i Przemysław Mazur, którzy wystartowali również w klasyfikacji Junior WRC.

Sezon 2017

Rok 2017 stał pod znakiem zmian w regulacjach technicznych samochodów klasy WRC. Po wprowadzeniu nowych regulacji z mistrzostwami pożegnał się Volkswagen, a do grona zespołów powróciła Toyota i Citroën. Jednocześnie kierowcy startujący w starszych samochodach, wciąż mogli zdobywać punkty do klasyfikacji generalnej. Wyjątkiem jest klasyfikacja producentów, do której punkty zdobywać mogą jedynie kierowcy startujący w samochodach o najnowszej specyfikacji.

Z kalendarza po nieudanej próbie zorganizowania rajdu w poprzednim sezonie, wypadł Rajd Chin. Ostrzeżeniami dotyczącymi bezpieczeństwa zostały ukarane Rajd Argentyny i Rajd Polski, które ostatecznie pozostały w tym sezonie w kalendarzu. Niestety jak później się okazało był to, jak do tej pory, ostatni raz, kiedy Rajd Polski pojawił się w kalendarzu WRC. Zmieniono datę rozgrywania Rajdu Korsyki z października na kwiecień. Zmieniono również bazy Rajdu Szwecji (Torsby) i Rajdu Niemiec (Saarbrücken).

Jaanus Ree/Red Bull Content Pool

W tym sezonie jedynie dwie rundy padły łupem Sébastiena Ogiera (Rajd Monte Carlo i Rajd Portugalii), co jednak okazało się wystarczające do zdobycia piątego tytułu mistrzowskiego z rzędu. Thierry Neuville triumfował na Korsyce, w Argentynie, Polsce i Australii. Ott Tänak w tym sezonie dwa razy stawał na najwyższym stopniu podium (na Sardynii i w Niemczech). Drugi rok z rzędu Kris Meeke zakończył z dwoma wygranymi rajdami, tym razem były to Meksyk i Katalonia. Dodatkowo, po jednej wygranej zanotowali Elfyn Evans (Rajd Wielkiej Brytanii) i Esapekka Lappi (Rajd Finlandii).

Rok 2017 w Rajdowych Mistrzostwach Świata miał dwa oblicza. Z jednej strony wielka przewaga zespołu M-Sportu w klasyfikacji producentów, z drugiej wyrównana walka o mistrzostwo wśród kierowców. Ostatecznie kolejny tytuł trafił do Ogiera, drugi był Neuville (który jak się okazało przegrał mistrzostwo pierwszymi dwoma rundami), a trzeci był Ott Tänak. Wśród producentów za plecami M-Sportu znaleźli się Hyundai i Toyota.

Jaanus Ree/Red Bull Content Pool

Niestety w tym sezonie nie oglądaliśmy żadnego polskiego kierowcy za sterami samochodu klasy WRC. W klasyfikacji WRC-2 trzynastą lokatę zajęła załoga Łukasz Pieniążek i Przemysław Mazur. Dodatkowo w tej kategorii wystartowali Jarosław Kołtun i Ireneusz Pleskot, Wojciech Chuchała i Sebastian Rozwadowski oraz Hubert Ptaszek i Maciej Szczepaniak. W WRC-3 nasz kraj reprezentował Jakub Brzeziński wraz z Szymonem Marciniakiem i Robertem Hundlą.

Sezon 2018

Sezon ten nie był bogaty w wielkie zmiany regulaminowe. Zajęto się głównie pojedynczymi przypadkami, takimi jak automatyczne wykluczenie z walki o punkty na Power Stage’u, jeśli załoga spóźni się na swoją próbę (spekulowano, że niektóre załogi specjalnie spóźniały się, aby mieć lepsze warunki na trasie). Więcej zmian poczyniono w kwestii tras. Zrezygnowano również z klasyfikacji WRC Trophy (puchar dla kierowców z samochodami WRC starszej generacji), który pojawił się w 2017 roku. Z kalendarza wypadł Rajd Polski, który został zastąpiony Rajdem Turcji. W tym sezonie Rajd Katalonii był przedostatnią rundą sezonu, oprócz tego bardzo mocno zmodyfikowano trasy Rajdu Monte Carlo, Rajdu Korsyki i Rajdu Wielkiej Brytanii.

Jaanus Ree/Red Bull Content Pool

Rok 2018 będziemy wspominać głównie ze względu na świetną walkę o Mistrzostwo Świata. Do ostatniej rundy w walce o mistrzostwo pozostawali Sébastien Ogier (wygrane rajdy w Monte Carlo, Meksyku, Wielkiej Brytanii i na Korsyce), Thierry Neuville (zwycięstwa w Szwecji, Portugalii i na Sardynii) oraz Ott Tänak (wygrane w Argentynie, Finlandii, Niemczech i Turcji). Ostatecznie po wypadku Neuville’a i problemach Otta Tänaka, wiadomo było, że mistrzem po raz szósty z rzędu zostanie Ogier. Jedynym kierowcą spoza tej trójki, który wygrał w tym roku rajd był Jari-Matti Latvala (Rajd Australii).

Ostatecznie szósty tytuł mistrzowski trafił do Sébastiena Ogiera, lecz nie przełożyło się to na triumf jego zespołu w klasyfikacji producentów. Po raz pierwszy od 1999 roku tytuł trafił do Toyoty, która wyprzedziła drugiego Hyundaia o 27 punktów. Dopiero trzecie miejsce zajął broniący tytułu mistrzowskiego M-Sport, a na szarym końcu znalazł się Citroën, który jednak w wielu rajdach był reprezentowany jedynie przez dwie załogi.

Jaanus Ree/Red Bull Content Pool

Bardzo ciepło będziemy wspominać sezon 2018 również z powodu polskich kierowców. Piąte miejsce w WRC-2 zajęli Łukasz Pieniążek i Przemysław Mazur, którzy znaleźli się nawet na podium w Rajdzie Portugalii (druga lokata w swojej kategorii). W czterech rundach zobaczyliśmy również Kajetana Kajetanowicza i Macieja Szczepaniaka, co przełożyło się na dziesiątą lokatę w tej klasyfikacji.

Sezon 2019

Najważniejszą zmianą w ostatnim opisywanym sezonie było wprowadzenie nowych kategorii w WRC. Od teraz zespoły prywatne mogły wystawiać samochody klasy R5 w specjalnie przygotowanej kategorii WRC2 Pro, a kierowcy prywatni rywalizowali w WRC2. W kwestii kalendarza, dodano Rajd Chile, który poszerzył nam sezon do 14 rajdów. Wprowadzono również parę rajdów kandydackich, wszystko po to, aby już w najbliższych latach zrewolucjonizować Rajdowe Mistrzostwa Świata. Jednocześnie nie doszło do rozegrania wszystkich rund, ponieważ z powodu wielkich pożarów w Australii, nie odbyła się ostatnia runda sezonu.

World/Red Bull Content Pool

Szalony sezon rozpoczął się od świetnych wyników Sébastiena Ogiera, który zwyciężył w sumie w trzech rajdach w tym sezonie (Monte Carlo, Meksyk i Turcja). Bardzo obiecująco jechał również Thierry Neuville, który zwyciężył na Korsyce oraz w Argentynie i Katalonii. Jednak druga połowa sezonu należała do Otta Tänaka, który w swojej Toyocie Yaris WRC wygrał w Szwecji, Chile, Portugalii, Finlandii, Niemczech i Wielkiej Brytanii. Jedynym kierowcą spoza czołowej trójki z wygraną rundą był Dani Sordo, który triumfował na Sardynii.

Ostatecznie tytuł padł łupem Otta Tänaka, który przerwał piętnastoletnią dominację francuskich kierowców o imieniach Sébastien. Po raz kolejny w swojej karierze wicemistrzem został Thierry Neuville, a trzecim miejscem musiał pocieszyć się Ogier, który jednocześnie ogłosił swoje odejście z Citroëna (co spowodowało wycofanie się francuskiego producenta z mistrzostw). Mistrzami wśród producentów została ekipa Hyundaia, która wyprzedziła o 18 punktów Toyotę, która dysponowała najlepszym samochodem wśród całej stawki. Trzecie miejsce zajął Citroën, wyprzedzając ostatni w tej klasyfikacji zespół M-Sportu.

Jaanus Ree/Red Bull Content Pool

Rok ten był jednym z najlepszych w ostatnich latach dla polskich kierowców. W czterech rundach sezonu za kierownicą fabrycznego Forda Fiesty R5 zobaczyliśmy Łukasza Pieniążka wraz z Kamilem Hellerem i Jakubem Gerberem. Łukasz zwyciężył w swojej klasyfikacji w Rajdzie Meksyku oraz w Rajdzie Korsyki. Klasyfikacja WRC2 to oczywiście załoga Kajetan Kajetanowicz i Maciej Szczepaniak, którzy na koniec sezonu zajęli drugą lokatę w tej kategorii. Załoga ta w 2019 roku ma na swoim koncie zwycięstwo w Rajdzie Turcji oraz podia na Korsyce, w Niemczech i Katalonii.

Podsumowanie

Za nami naprawdę ciekawe i niesamowicie różnorodne dziesięciolecie w WRC. Od dominacji Sébastiena Ogiera wraz z Volkswagenem, po nadejście nowej ery wraz ze zwycięstwem Otta Tänaka w barwach Toyoty. Nie był to również zły czas dla polskich kierowców, a dla niektórych był to dopiero początek zmagań na światowym poziomie. Wraz z nadchodzącymi zmianami zarówno w kwestii kalendarza, jak i wprowadzenia napędu hybrydowego, mam nadzieję, że pamięć o tych z perspektywy czasu, dobrych czasach pozostanie na długo w pamięci kibiców.



Wybrane dla Ciebie

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *