Lata 70., 80. i 90. XX wieku to dla Toyoty zarówno czas premier ekscytujących sportowych samochodów, jak i narodzin technologii hybrydowej, która stała się znakiem rozpoznawczym marki. Pod koniec tego okresu zadebiutowała także mała Toyota o europejskich korzeniach, która przyniosła japońskiej marce pierwszy tytuł Samochodu Roku.
Toyota Celica (1970)
Zaprezentowana w 1970 roku Toyota Celica spowodowała spore przetasowanie w segmencie, w którym dotychczas można było wybierać głównie pomiędzy dwoma modelami: Fordem Mustangiem i Chevroletem Camaro. Najmocniejszy, 2-litrowy silnik generował 120 KM – w tamtym czasie taka moc zapewniała prawdziwie sportowe osiągi. Zamiast na montażu dużego silnika, twórcy Celiki skupili się na utrzymaniu niewielkiej masy auta. Co więcej, dzięki zastosowaniu jednostki o mniejszej pojemności, Celica była bardziej oszczędna od swojej konkurencji.
Toyota Corolla AE86 (1984)
Corolla AE86 to kultowe japońskie coupe, oparte na Corolli 5. generacji. Sławę przyniósł jej napęd na tył i lubiący wysokie obroty silnik 4A-GEU o pojemności 1,6 litra, wytwarzający 130 KM. Toyota AE86 do dziś uznawana jest za jedno z lepiej prowadzących się coupe japońskiej produkcji. Japończycy nazywają ją familiarnie Hachi-Roku.
Toyota AE86 to ostatnia Corolla z napędem na tylną oś – albo raczej standardowa Corolla piątej generacji była pierwszym modelem Corolli z napędem na przód. AE86 nie tylko pozostała wierna tylnonapędowej tradycji, ale też dzięki dynamicznemu silnikowi, niewielkiej wadze (940 kg) i masie rozłożonej w stosunku 53:47 stała się przystępnym autem sportowym uwielbianym przez młodych Japończyków, którzy zresztą w pełni wykorzystali szansę daną przez Toyotę i za pomocą tego auta stworzyli nową dyscyplinę motorsportu – drifting. Sportowa Corolla przyczyniła się także do rozwoju wyścigów ulicznych.
Taka popularność musiała odbić się w kulturze masowej. AE86 w wersji po liftingu stało się gwiazdą popularnej mangi i serialu „Initial D”, gdzie wersja Trueno, czyli z otwieranymi światłami towarzyszyła głównemu bohaterowi podczas jego przygód i wyzwań.
Toyota MR2 (1984)
Rok 1984 był szczęśliwym momentem dla entuzjastów sportowych samochodów Toyoty. W niewielkich odstępach czasu na rynku pojawiła się Toyota AE86 i MR2. Oba modele dzielą ze sobą silnik 4A-GEU 1.6.
Toyota MR2 to lekki sportowy samochód z napędem na tył i co ważniejsze, z silnikiem umieszczonym centralnie. Taka lokalizacja 130-konnego motoru zapewniła lepszy rozkład masy i spowodowała, że punkt ciężkości auta znajdował się niżej oraz możliwe blisko środka.
Toyota Celica GT-Four (1988)
Pierwsze trzy generacje Toyoty Celiki występowały z napędem na tylną oś. W 1985 roku czwarta generacja tego modelu dostała napęd na przednie koła. W 1988 roku zadebiutowała wersja GT-Four z AWD i 185-konnym silnikiem z turbo. Osiągi GT-Four były jak na swoje czasy rewelacyjne, podobne oferowało tylko znacznie droższe Audi Quattro. Samochód powstał z myślą o tym, by zapewnić Toyocie wielkie sukcesy na rajdowych odcinkach. W 1990 roku Carlos Sainz zdobył za kierownicą Toyoty Celiki GT-Four tytuł mistrza świata WRC.
Toyota Sera (1990)
Sprzedawana tylko w Japonii Toyota Sera pierwszy raz ujrzała światło dzienne pod nazwą AXV-II Concept. Wyposażona w futurystyczne drzwi niewielka Toyota ukrywała pod maską silnik o pojemności 1,5 litra i mocy 110 KM, który pozwalał ją rozpędzić do 195 km/h. Niewielka partia Toyoty Sera została wyeksportowana z Japonii, ale nawet w Kraju Kwitnącej Wiśni nieczęsto można ją spotkać na ulicy. Podczas 5 lat produkcji zostało wyprodukowanych zaledwie 16 tysięcy egzemplarzy tego niezwykłego coupe.
Toyota Supra (1993)
W 1993 roku zadebiutowała najbardziej znana spośród czterech klasycznych generacji Toyoty Supry. Początkowo model dostępny był wyłącznie jako 2-drzwiowe coupé, ale od 1994 roku producent oferował też wersję targa. Supra 4. generacji wyróżniała się na tle innych samochodów sportowych za sprawą wyjątkowej trwałości, jakości i precyzji wykonania. Jednak największą sławę zyskała dzięki silnikowi.
Pod maską Supry był montowany tylko jeden silnik, ale w dwóch wersjach. 6-cylindrowa, rzędowa jednostka w podstawowej, wolnossącej odmianie 2JZ-GE rozwijała moc 223 KM przy 5800 obr./min. i moment obrotowy 280 Nm przy 4800 obr./min. Cieszący się jeszcze większym uznaniem motor 2JZ-GTE z podwójnym turbodoładowaniem w zależności od rynku i rocznika generował moc 280 KM przy 5600 obr./min. i moment obrotowy 451 Nm przy 3600 obr./min. lub moc 330 KM przy 5600 obr./min. i moment 427 Nm. Najmocniejszy wariant rozpędzał auto do setki w mniej niż 5 sekund.
Nie tylko osiągi zdecydowały o popularności silnika 2JZ. Jednostka ta jest bardzo wdzięcznym materiałem do tuningu ze względu na łatwość w modyfikowaniu i niezrównaną odporność na znaczne podniesienie mocy. Z tego powodu Toyota Supra zagrała jedną z głównych ról w pierwszej części kinowej serii „Szybcy i wściekli”, gdzie pomarańczowa, tuningowana Supra z nadwoziem targa okazuje się szybsza od wielu znacznie droższych samochodów.
Toyota Prius (1997)
Kiedy pomyślimy o największych osiągnięciach Toyoty, trudno nie wymienić samochodów hybrydowych. Toyota Motor Corporation do dziś wyprodukowała najwięcej aut z napędem hybrydowym na świecie – pod koniec ubiegłego roku ich liczba przekroczyła 13 milionów.
Właśnie dlatego pierwsza generacja Priusa to ważny samochód nie tylko w historii marki, ale motoryzacji w ogóle. Od tego modelu rozpoczął się trend stopniowej elektryfikacji samochodów. Oryginalny Prius został wyposażony w 1,5-litrowy silnik o mocy 58 KM współpracujący z silnikiem elektrycznym wytwarzającym moc 40 KM.
Toyota Yaris (1999)
Doświadczenie wypracowane dzięki takim modelom jak Toyota SA, Toyota Publica i Toyota Starlet zaowocowało przy projektowaniu Yarisa. W przeciwieństwie do swoich poprzedników, nowy model został zaprojektowany nie w Japonii, lecz w europejskim studio projektowym Toyoty – ED2. Kompaktowa miejska Toyota opracowana z myślą o wymagających europejskich kierowcach została nagrodzona tytułem Car of the Year 2000 i szybko zdobyła rynek w swoim segmencie. Yaris zachęcał do zakupu swoim przyjaznym designem i oryginalną deską rozdzielczą, a także wyjątkowo oszczędnym i trwałym silnikiem 1.0, który otrzymał tytuł International Engine of the Year. Dziennikarze motoryzacyjni, którzy testowali w tamtym czasie nową Toyotę Yaris, wspominali o „doskonałym i radosnym” prowadzeniu auta.
Zaprezentowana podczas Paris Motor Show, pierwsza generacja Toyoty Yaris była dostępna u dealerów Toyoty w sześciu wersjach silnikowych. Gama silników benzynowych obejmowała pięć wariantów (1,0 litra 68 KM, 1,3 litra 86 KM, 1,3 litra 87 KM, 1,5 litra 106 KM, 1,5 litra 150 KM), a silnik wysokoprężny 1.4 D-4D miał moc 75 KM.
